حیف این اشک است که شما اینها را در حدّ مظلومیت سیدالشهدا و دلتان می سوزد و مانند آن خلاصه کنید، اینها البته امر عادی است. شما اگر بدانید جریان سیدالشهدا و عظمت اشک برای آنها چیست ثواب بیشتری می برید.
به گزارش صدانیوز، آیت الله العظمی جوادی آملی: گر نَفَس ما که مهمان خدا هستیم عبادت است و نفس کسی که بر اساس مظلومیت حسین بن علی یک آهی می کشد هم‌سطح او است، حیف است که ما این عزاداری ها را در همین سطح خلاصه کنیم! «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَه»، سخن از مظلومیت و اسارت و مانند آن نیست، خیلی از افراد بودند که مظلومانه شهید شدند مظلومانه اسیر شدند، در صورتی که آدم گریه بکند البته آن یک ثوابی دارد؛ اما یک آهی بکشد برای مظلومیت پسر پیغمبر این مثل نَفَس روزه دار باشد؟!
در جریان کربلا و جریان سیدالشهدا (سلام الله علیه) قسمت مهم این عزاداری ها و اشک ها به هر حال بر اساس عاطفه هم هست، محبت هم هست و کمتر کسی است که بتواند خودداری کند، اما فرمودند به اینکه حیف این اشک است که شما اینها را در حدّ مظلومیت سیدالشهدا و دلتان می سوزد و مانند آن خلاصه کنید، اینها البته امر عادی است. شما اگر بدانید جریان سیدالشهدا و عظمت اشک برای آنها چیست ثواب بیشتری می برید. در ماه مبارک رمضان که آدم «ضیف الله» است مهمان خدا است و عزیزترین ماه سال است، درباره «روزه» که جزء عزیزترین کارها است آن جا در روایات «روزه» آمده است که «أَنْفَاسُکُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُکُمْ فِیهِ عِبَادَهٌ»؛[۱] نَفَسی که می کشید عبادت است تسبیح است مثل اینکه دارید می گویید «سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ»، «أَنْفَاسُکُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُکُمْ فِیهِ عِبَادَهٌ» چون مهمان خدا هستید در مهمان خانه ذات اقدس الهی هستید. در جریان سیدالشهدا این را آورد در حدّ ضیافت خدا در حدّ مهمانی خدا فرمود: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیح»،[۲] این چکار به گریه دارد؟! این چکار به عاطفه دارد؟! آدم اگر بگوید «سبحان الله» ذکر است، اگر در ماه مبارک رمضان که روزه دارد نَفَس می کشد مثل اینکه بگوید «سبحان الله»، اگر در عزای پسر پیغمبر آهی بکشد، یک آه! فرمود: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا» این مثل «سبحان الله» است، حیف است که ما این را کم بگیریم! بله گریه می کنیم اما بدانیم برای چه کسی گریه می‌کنیم برای چه گریه می کنیم، خیلی است این! این مجلس عزا را بُرده در سطح ضیافت خدا!
نفس کسی که بر اساس مظلومیت حسین بن علی یک آهی می کشد، مثل نَفَس روزه دار عبادت است!
گر نَفَس ما که مهمان خدا هستیم عبادت است و نفس کسی که بر اساس مظلومیت حسین بن علی یک آهی می کشد هم‌سطح او است، حیف است که ما این عزاداری ها را در همین سطح خلاصه کنیم! «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَه»، سخن از مظلومیت و اسارت و مانند آن نیست، خیلی از افراد بودند که مظلومانه شهید شدند مظلومانه اسیر شدند، در صورتی که آدم گریه بکند البته آن یک ثوابی دارد؛ اما یک آهی بکشد برای مظلومیت پسر پیغمبر این مثل نَفَس روزه دار باشد؟!
این حدیث را مرحوم مفید (رضوان الله تعالی علیه) در همان مجلس چهلم خود نقل کرد که در صفحه ۳۳۸ این چاپ می گوید: «أَخْبَرَنِی أَبُو الْقَاسِمِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَیهِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِی قَالَ حَدَّثَنَا سُلَیمَانُ بْنُ سَلَمَهَ الْکِنْدِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدِ بْنِ غَزْوَانَ وَ عِیسَی بْنِ أَبِی مَنْصُورٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَهٌ وَ کِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِی سَبِیلِ اللَّه»، خیلی از مقامات اهل بیت است که برخی ها ظرفیت آن را ندارند، گوشه ای از زیارت «جامعه» را شنیدند می گویند این برای شیعیان غالی است، اینها که نمی دانند عالَم چه خبر است؟ انسان کامل کیست؟ مظهریت یعنی چه؟ این همه ملائکه برای آدم (سلام الله علیه) سجده کردند و یقیناً وجود مبارک پیغمبر ما بالاتر از آدم است، کدام ملک بود که سجده نکرد! انسان وقتی زیارت «جامعه» و مانند آن را می خواند گاهی ممکن است ـ معاذ الله ـ یک مقداری تأمل کند و لرزه داشته باشد، نه خیر! بعد کسی بگوید اینها برای شیعیان غالی است و مانند آن! فرمود شما این حرف های ما را برای همه نقل نکنید حالا چه داعی دارید، آن اوج مقام اهل بیت را بخواهید نقل کنید وقتی بعضی ظرفیت ندارند چرا نقل می کنید؟! این تسبیح است «کِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یجِبُ أَنْ یکْتَبَ هَذَا الْحَدِیثُ بِالذَّهَب» خود حضرت فرمود لازم است این را با طلا بنویسید که چه؟ «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ» خیلی حرف است! از بس این مقام نورانی است!
بنابراین ما چند گونه می توانیم عزاداری کنیم هر مرحله آن؛ آن بکاء، آن إبکاء، آن تباکی، همه آن ثواب دارد، از آن مرحله شروع می شود تا مرحله ای که انسان هم سطح نَفَس روزه دار نَفَس می کشد، خیلی است!
[۱]. الأمالی(للصدوق)، النص، ص۹۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۳٫
[۲]. الأمالی(للمفید)، النص، ص۳۳۸٫
منبع درس خارج فقه نکاح ـ جلسه ۴۸۶، تاریخ: ۱۳۹۸/۰۹/۲۰
