بایدن مدام از “تهدید ترامپ برای دموکراسی” حرف می‌زند و این موضوع، انگیزۀ او برای حضور در انتخابات است؛ اما رئیس‌جمهور کنونی اوست، نه ترامپ. بایدن چارچوب ساده‌ای برای بیانِ داستان ریاست‌جمهوری خود ندارد، چارچوبی که بین دستاوردها و آرمان‌های تحقق‌نیافته‌‌اش توازن برقرار کند و رأی‌دهندگان را به یاد برنامه‌ریزی‌های مدیریتی و چشم‌اندازهای دقیقش بیندازد.
به گزارش نبأخبر،به تحلیل “ازرا کلاین” روزنامه‌نگارِ دموکرات، مفسر سیاسیِ تراز اول و ستون‌نویسِ “نیویورک‌تایمز” ، اگر جو بایدنی که هفتۀ قبل در نشستِ “وضعیت اتحادیه” در مقابل رسانه‌ها ظاهر شد، همان جو بایدنی باشد که می‌خواهد در ادامۀ مبارزات انتخاباتی‌اش به میدان بیاید، شر تحلیل‌گرانِ بی‌مایه و تخریب‌گر، کم می‌شود. بایدن امیدوار و مصمم است که این راه را ادامه دهد.
اما این تنها راهی نیست که امیدواریم بایدن ادامه دهد. تاکنون تلاش تیمِ او در مقابله با “تهدیدات ترامپ به ساحت دموکراسی”، عالی و کوبنده بوده، اما به دفاع از جایگاه و عملکرد بایدن نپرداخته و حاکی از مشکل عجیبی است که دموکرات‌ها با آن مواجهند. بایدن تقریباً با هر متر و معیاری، اقتصادی قدرتمند – به‌مراتب قدرتمندتر از بسیاری از همتایان – را اداره می‌کند.
همان‌طور که “نوآ اسمیت” –تحلیل‌گر اقتصادی بِنام- می‌گوید: “اقتصاد بایدن بسیار بهتر از “صبح در آمریکا”ی رونالد ریگان – تبلیغات تلویزیونی کمپین سیاسی و بخشی از مبارزات انتخاباتیِ رونالد ریگان، نامزد حزب جمهوری‌خواه در سال 1984 که تصاویر مونتاژشده‌ای از زندگی آمریکایی‌ها را نشان می‌داد و روایتی آرام و خوش‌بینانه حاکی از بهبود اقتصاد ایالات متحده از سال 1980 داشت- عمل کرده است و به نظر می‌رسد به بیکاری و تورم کمتر، نرخ بهرۀ پایین‌تر و بازدهیِ بهترِ بازار سهام منجر شده است.
اما آمریکایی‌ها برداشت دیگری دارند. جدیدترین “نظرسنجی تایمز/ سینا” نشان داده 74 درصد از رأی‌دهندگان، اقتصاد را “ضعیف” یا در بهترین حالت، “عادلانه” ارزیابی می‌کنند. رأی‌دهندگان با اختلاف 15 امتیاز گفته‌اند سیاست‌های ترامپ شخصا به آن‌ها کمک کرده است و با اختلاف 25 امتیاز اعلام کرده‌اند سیاست‌های بایدن زیان‌بار است.
به نظر می‌رسد رأی‌دهندگان، پایان سال سوم ترامپ یعنی زمانی که اقتصاد، قوی‌بنیه و نیرومند بود را در خاطر دارند و مصایبِ سال چهارم او را از یاد برده‌اند، ترامپ در آن مقطع در قبال بحران کرونا و آشفتگی اقتصادی نتوانست کاری از پیش ببرد.
در نوامبر 2020، نرخ بیکاری به 6.7 درصد رسید و ترامپ جشن کاخ سفید را به رخدادی فوق‌العاده مبدل کرد. جمهوری‌خواهانی که می‌گویند: “آمریکایی‌ها باید از خودشان بپرسند آیا وضعیتشان بهتر از چهار سال پیش است؟” باید حواسشان به آرزوهایشان باشد.
بایدن البته در شرایط سختی قرار گرفته است. قطعاً خواست او این نیست که بار دیگر در انتخابات نامزد شود تا به رأی‌دهندگان بگوید اشتباه می‌کنند و وضعیت اقتصادی عالی است؛ ازطرفی نمی‌تواند مجدداً در انتخابات شرکت کند و به رأی‌دهندگان بگوید حق با آن‌هاست و اوضاع اقتصادی نامساعد است. بایدن دقیقاً نمی‌داند در مورد کارنامۀ خود چه بگوید و پنجشنبه‌شب دریافت حرف‌زدن دراین‌باره بسیار دشوار است.
بایدن گفت: «مصمم شده‌ام مردم را از یکی از سخت‌ترین بزنگاه‌های تاریخ کشور عبور دهم. آمریکایی‌ها در شهرهای کوچک و بزرگ از داستان “بازگرداندن آمریکا” که شعار انتخاباتی بایدن است، حرف می‌زنند؛ داستانی که هرگز تبیین نشده است.»
بایدن با تأکید بر شعار ” بازگرداندن آمریکا” همزمان به دو نکته اشاره دارد: نخست آن‌که به رأی‌دهندگان یادآوری می‌کند چیزی وجود دارد که آمریکا باید از آن برگردد و به پیامدهای بحران همه‌گیری و مدیریت وحشیانه و بی‌قاعدۀ ترامپ اشاره دارد؛ وضعیتی که به بایدن اجازه می‌دهد بدون اعلام پیروزی به پیشرفت اشاره کند و حاکی از این است که اتفاقات خوبی قرار است بیفتد و دوم آن‌که راهبرد تیم بایدن برای دورۀ دوم ریاست‌جمهوری را تبیین می‌کند.
در هفته‌های نزدیک به سخنرانی که در خصوص وضعیت اتحادیه با مقامات دولتی صحبت می‌کردم، بسیاری از مقامات می‌گفتند اولویت اصلیِ دورۀ دوم، به ثمر رساندنِ دستاوردهای قانون‌گذاریِ دورۀ اول است.
باید توجه داشت که کارنامۀ بایدن همیشه عینی و ملموس است. قوانین قابل‌توجه او نظیر “قانون سرمایه‌گذاری در زیرساخت و مشاغل”، “قانون کاهش تورم” و “قانون چیپس و علم” همگی به روی کار آوردنِ مقولات واقعی در دنیای واقعی پرداخته‌اند. او رهبر اصلاحاتی عینی و اصولی، تدریجی و زمان‌بر است که البته در برخی موارد هنوز تحقق نیافته است.
چراکه باد کندتر از آنچه طراحانِ قانون کاهش تورم انتظار داشتند، وزیده و خطوط انتقال جدید با شتابی نزدیک به شتاب مقرر در نیل به اهداف کربن‌زداییِ دولت احداث نشده‌اند. طبق گزارش تحلیلیِ “گروه رودیوم و مرکز انرژی و محیط زیست موسوم به “ام‌آی‌تی”، “مهم‌ترین موانع تحققِ چشم‌انداز سیاستیِ 2030، از قبیل مشکلاتِ مکان‌یابی، مجوز تأخیر، کانال‌های اتصال به شبکه و چالش‌های زنجیرۀ تأمین”. ماهیت غیرهزینه‌ای دارند.
کارخانه‌های نیمه‌رسانای پیشرفته‌ای که برنامۀ چیپس در پی ایجاد آن‌ها است، با افزایش هزینه‌ها و تأخیر در ساخت‌و‌ساز مواجهند و تلاش‌های دولت برای متقاعدکردن کنگره در معاف‌سازیِ کارخانه‌های آینده از بررسی‌های زیست‌محیطی، ناکام مانده است.
بخشی از اقتصاد هنوز مردم را خشمگین می‌کند و بی‌شک از زمانِ روی کار آمدن بایدن تغییر نکرده است. “قیمت‌ها” نگران‌کننده هستند و بایدن، سیاست‌های مشخصی برای کاهش قیمت‌ها درنظر گرفته است؛ سیاست‌هایی مثل اعتبار موقتِ مالیاتی برای تسهیل وام مسکن آمریکایی‌ها با کاهش نرخ بهره، حذف هزینه‌های بیمه در وام مسکن با پشتوانۀ فدرال و گسترش “مدیکر” برای کاهش قیمت دارو.
شاید بایدن می‌توانست پا فراتر بگذارد و با شتاب بیشتری کار را پیش ببرد. “تایلر کاوئن ” – اقتصاددان و ستون‌نویس بلومبرگ- درست می‌گوید. ضعف برنامۀ اقتصادی بایدن این بوده که «هزینه‌های زیاد و مقررات‌زداییِ اندکی دارد». حتی اگر بایدن پیروز شود، به احتمال زیاد در سال 2025 با مجلس سنای جمهوری‌خواه مواجه خواهد شد و استفاده از بودجه دشوار خواهد شد. بودجه با روش فعلی، به سرعت به پایان می‌رسد؛ مگرآنکه تشریفاتِ دخیل در ساخت خانه‌ها، جاده‌ها، کارخانه‌ها و زیرساخت‌های انرژی را کاهش دهیم که مستلزم دستور کارِ مقررات‌زدایی است و می‌تواند جدال سختی در بخش‌هایی از ائتلاف دموکرات به راه بیندازد و شاید در قالب توافق با جمهوری‌خواهان میسر شود.
بایدن مدام از “تهدید ترامپ برای دموکراسی” حرف می‌زند و این موضوع، انگیزۀ او برای حضور در انتخابات است؛ اما رئیس‌جمهور کنونی اوست، نه ترامپ. بایدن چارچوب ساده‌ای برای بیانِ داستان ریاست‌جمهوری خود ندارد، چارچوبی که بین دستاوردها و آرمان‌های تحقق‌نیافته‌‌اش توازن برقرار کند و رأی‌دهندگان را به یاد برنامه‌ریزی‌های مدیریتی و چشم‌اندازهای دقیقش بیندازد.
او روز پنج شنبه از: «تبدیل عقب‌نشینی به بازگردانی» سخن گفت و تصریح کرد:”این کاری است که آمریکا در پیش خواهد گرفت.”؛ پیامی روشن با شعار “بازگردانیِ آمریکا” و ارزش افزودۀ صحت و صداقت.
