برچسب: جهان

آمریکا، به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، صادرکننده ارز ذخیره جهانی و میزبان بزرگ‌ترین بانک‌ها و شرکت‌های سیاره زمین، نقشی محوری در اقتصاد جهانی ایفا می‌کند. گستره، عمق و درهم‌تنیدگی اقتصاد آمریکا با اقتصاد جهان به‌گونه‌ای است که حتی تغییرات کوچک در سیاست‌های داخلی می‌تواند تأثیری فراتر از مرز‌های این کشور داشته باشد. دونالد ترامپ وعده داده است که پایه‌های اصلی اقتصاد آمریکا را از تجارت و مقررات تا مهاجرت مورد تغییر و بازنگری قرار دهد.

ایالات متحده بالاترین تعداد میلیونر‌ها را دارد و حدود ۲۱.۹۵ میلیون نفر دارای ثروت هفت رقمی یا بیشتر هستند. چین با حدود ۶.۰۱ میلیون میلیونر در رتبه دوم قرار دارد و پس از آن بریتانیا (۳.۰۶ میلیون)، فرانسه (۲.۸۷ میلیون) و ژاپن (۲.۸۳ میلیون نفر) قرار دارند.

ایالات‌متحده و ۱۲۶ کشور دیگر، از جمله هند، نیجریه و پاکستان، تا نیمه دوم قرن به رشد خود ادامه خواهند داد و ۹ کشور از جمله آنگولا و نیجریه، پیش از رسیدن به اوج، بین سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۵۴ جمعیت خود را ۲ برابر خواهند کرد.رشد سریع جمعیت در کشور‌های کم درآمد می‌تواند فقر و گرسنگی را تشدید کند، در حالی که پیری جمعیت در کشور‌های ثروتمندتر ممکن است منجر به چالش‌های مراقبت اجتماعی و کاهش نیروی کار شود.

با ادامه جنگ در اوکراین برای سومین سال، تهاجم زمینی اسرائیل به غزه، و پیشرفت‌های تکنولوژیکی همزمان با بدتر شدن بحران‌های آب‌وهوایی، پیش‌بینی اینکه برخی وقایع می‌توانند در سال جدید جهان را به طور غیرقابل برگشتی تغییر دهند نیاز به فالگیری ندارد.

جهان برای رسیدن به هدف کربن صفر تا سال ۲۰۵۰، به ۶ برابر مواد معدنی حیاتی در مقایسه با سال ۲۰۲۱ نیاز دارد. برای مثال تولید یک ماشین برقی به حدود ۶ برابر مواد معدنی بیشتری نسبت به یک ماشین معمولی نیاز دارد. پیش‌بینی می‌شود در سناریوی دستیابی به کربن صفر تا سال ۲۰۵۰، تقاضا برای بعضی از مواد معدنی حیاتی مثل کبالت و لیتیوم تا سال ۲۰۳۰ به ترتیب بیش از ۱۳۵ درصد و ۴۵۴ درصد افزایش داشته باشند.

کمیته بین‌المللی نجات (International Rescue Committee) هر سال در آخرین روزهای دسامبر، 190 کشور را مورد تجزیه و تحلیل قرار می ‌دهد تا مناطقی را که در سال پیش رو بیشترین احتمال تجربه یک بحران انسانی را دارند، شناسایی کند.

عینی‌ترین معنای آشوب در نظام بین الملل کنونی جهان که ریشه های شکل گیری آن را بایستی در عصر پساجنگ جهانی دوم و تحکیم موقعیت هژمونیک آمریکا در عرصه مسائل بین‌المللی جستجو کرد این باشد که موقعیت آمریکا به عنوان قدرت برتر در نظام بین الملل، تا حد زیادی به خطر افتاده است و همین مساله سبب شده تا نظم مطلوب آمریکا و جهان غرب نیز از سوی رقبای آن ها در محیط بین المللی به چالش کشیده شود.

در هر کشوری که ۱۰ سال، ۱۵ سال ثبات داشته است، دوباره بی‌ثباتی وارد شده است. دولت-‌ملت‌های باثبات بسیار نامعمول هستند، چون دارند با میلیون‌ها نفر آدم سر می‌کنند که دغدغه‌های مختلف، امیال مختلف دارند و همسایگان ناخوشایند هم دارند. وقتی همه این‌ها را با شیوه‌های تغییر در اقتصادها، کنار هم می‌گذارید، این دوره‌ها حاصل می‌شوند.

جهان در بیست سال گذشته هیچ کاری برای حل و فصل درگیری فلسطین و اسرائیل انجام نداده است.تنها چیزی که می‌دانم این است که جامعه بین‌الملل مسئولیت اخلاقی و سیاسی این واقعیت را بر عهده دارد که ۲۰ سال راهکار دو کشوری را تکرار کرد اما در عمل هیچ کاری برای تشکیل آن انجام نداد. این یک واقعیت است.

تشکیل جنبش غیرمتعهدها واکنشی به جنگ جهانی دوم و جنگ سرد پس از آن بین دو اردوگاه غرب و شرق بود که هدف اصلی خود را فاصله گرفتن از سیاست های جنگ سرد اعلام کرد. ولی این جنبش در واقعیت نتوانست موفقیت گسترده ای به دست بیاورد زیرا کمتر از یک دهه پس از تاسیس آن، بسیاری از کشورهای بنیانگذار یا عضو این جنبش مانند مصر عملا در آغوش اتحاد جماهیر شوروی افتادند. البته مصر بعد از امضای توافقنامه صلح با اسرائیل، مسیر خود را تغییر داد و به سمت آمریکا پیش رفت.

در صورت حمله چین به تایوان باید انتظار این را داشت که به طور بالقوه تولید بزرگترین سازنده تراشه‌های نیمه هادی پیشرفته جهان را متوقف شود و در سال‌های اولیه چنین حمله‌ای، سالانه یک تریلیون دلار به اقتصاد جهانی لطمه وارد شود.

از میان بسیاری از سناریوهای ممکن احتمالی، درگیری‌های هسته‌ای بیشترین احتمال را برای منقرض کردن تمدن بشری دارد. نکته مهم این که آسیب‌پذیری جوامع انسانی در مقابل این تهدید به دلیل افزایش درگیری‌ها و تنش‌های سیاسی بین ابرقدرت‌های هسته‌ای مدام در حال رشد و افزایش است.

آنچه جنگ اوکراین را از جنگ‌های نیابتی‌ پس از جنگ جهانی دوم متمایز می‌کند این است که همه دست اندرکاران آن اذعان دارند که آنچه بعد از آن اتفاق می‌افتد، از نظر شکل و ماهیت سیستم بین المللی ناشی از نتایج آن، مانند قبل نخواهد بود.

دمشق در سوریه با رتبه 172، لاگوس در نیجریه با رتبه 171 و طرابلس در لیبی با رتبه 170 همچنان عقب هستند. تهران در میان شهرهایی که در این گزارش ارزیابی شده‌اند رتبه 163 را کسب کرده و جزو 10 شهر آخر در میان شهرهای زیست پذیر جهان قرار دارد.

اغلب ناظران بر این باورند که در چند ماه آینده، جهان باید همچنان با تبعات غیرقابل پیش‌بینی این درگیری بر تعاملات ژئوپلیتیک و امنیت جهانی دست و پنجه نرم کند. مبارزه برای کنترل تورم، هرج و مرج در بازار جهانی انرژی، مسیر نامشخص تعامل یا تقابل غرب با ظهور چین به‌عنوان یک ابرقدرت جهانی و تشدید فجایع اقلیمی از مهم‌ترین روندهای جهان در سال ۲۰۲۳ خواهد بود.