بهزيستي متولي مديريت، پيگيري و ساماندهي اين کودکان است.اما بهزيستي با اين افراد به گونه‌اي رفتار کرده است که کودکان به شدت از آن گريزان هستند. من در مصاحبه‌هاي ميداني با چندين کودکان کار متوجه اين گريزان بودن شدم.سوال اين است که چرا بهزيستي که بايد مامن براي کودکان کار باشد اما اين کودکان فراري و گريزان هستند؟به دليل مديريت غلط و برخوردهاي نادرست با کودکان،کودکان ترجيح مي‌دهند در خيابان در معرض خطر باشند ولي در زير سقف بهزيستي ساماندهي نشوند.
به گزارش صدا نیوز،سيد حسن موسوي چلک رئيس انجمن مددکاران اجتماعي: من همين جا هشدار مي‌دهم تعداد کودکان کار بيشتر هم خواهد شد و به شکل‌هاي مختلف بچه‌ها براي تامين معيشت خانواده شان مجبور مي‌شوند که کار کنند
سال هاست که چهار راه‌هاي مملو از کودکان کار به صحنه‌اي کاملا عادي و آشنا براي شهروندان تهراني بدل گشته است. بسياري از شهروندان بي‌تفاوت و با تاسف از کنار اين کودکان گذر مي‌کنند و عده‌اي هم با کلافگي زياد ناشي از خستگي وارد جدل کلامي با اين کودکان مي‌شوند. هجوم کودکان کار به خودرو‌ها علاوه بر اينکه صحنه زشتي را براي شهر رقم مي زند اختلال در ترافيک هم ايجاد مي کند که گاها باعث دعواي بين شهروندان مي‌شود. برخي هم نيز بر اين نظرند که در پشت اين پديده، سازماني مافيايي از سودجويان براي استثمار و بهره‌برداري از کوکان پنهان شده است.در هر صورت مدتي است که تعداد اين بچه‌ها سر چهار راهها افزايش شگرفي داشته است و ديگر سر هر چهار راهي تعداد زيادي از اين کودکان ديده مي‌شوند.ما تلاش کرده‌ايم در اين گزارش به چرايي افزايش تعداد کودکان کار بپردازيم و در نهايت به نهاد‌هاي متولي که سالهاست درگير خواب زمستاني‌اند هشدار بدهيم که افزايش تعداد کودکان کار نشانه بارزي از افزايش فقر در جامعه است.
nتعداد کودکان کار بيشتر هم خواهد شد
سيد حسن موسوي چلک رئيس انجمن مددکاران اجتماعي در اين باره به آفتاب يزد گفت:«وقتي فقر زياد شود اين گونه موارد زياد مي‌شود. گسترش فقر يکسري عوارض دارد يکي از عوارض افزايش تکدي گري توسط افراد بزرگسال يا حضور کودکان در خيابان‌ها و محيط‌هاي کار است.کودکان به مشاغلي از اين جمله مشغول مي‌شوند. اين پديده در کشور ما اصلا پديده جديدي نيست و پديده غيرقابل انتظاري هم نبوده است.من تقريبا اوايل کرونا در مصاحبه‌اي اعلام کرده بودم که هرچه جلوتر برويم بيشتر شاهد حضور چنين کودکاني در چهارراه‌ها خواهيم بود و الان هم شاهد افزايش کودکان کار هستيم و من همين جا هشدار مي‌دهم تعداد کودکان کار بيشتر هم خواهد شد و به شکل‌هاي مختلف بچه‌ها براي تامين معيشت خانواده شان مجبور مي‌شوند که کار کنند.»
nسازمان‌هاي متولي
وي ادامه داد:«سازمان‌هاي که متولي هستند سازمان‌هاي زيادي هستند.يک آيين نامه کودکان خياباني وجود دارد که مديريت آن با بهزيستي است با همکاري دوازده نهاد، شورا و کارگروه مانند شهرداري، نيروي انتظامي، دادگستري،وزارت آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، وزارت کشور، وزرات رفاه….طبق آيين نامه سال 1384 هيئت دولت ساماندهي کودکان خياباني و مديريت کار با سازمان بهزيستي است ولي در کنار آن سازمان‌هاي مختلفي مسئوليت دارند.لذا ماهيت کار به گونه‌اي است که به يک سازمان خلاصه نمي‌شود. حالا با قانون جديد اطفال و نوجوانان که تصويب شده است به استناد اين برخي از مصاديق اين قانون را ما در خيابان مي‌بينيم که افراد مورد بهره کشي اقتصادي قرار مي‌گيرند و طبيعتا در اين قانون و آيين نامه آن وظايف سازمان‌ها به صراحت آمده است. مثلا ثبت احوال موظف است بچه‌هايي که ترک تحصيل کردند را شناسايي و با کمک آموزش و پرورش آن‌ها را معرفي کند. سازمان‌هاي مختلف مسئوليت‌هاي مشخصي را در اين حوزه دارند که بايد آن‌ها را انجام دهند. لذا ما مشکل قانون نداريم و تکليف تمام دستگاه‌ها در اين حوزه مشخص است. اما همين الان هم کساني که تحت پوشش هستند هم ما نمي‌توانيم طبق قانون با آن‌ها رفتار کنيم چه برسد به گروه‌هاي جديدي که به اين حوزه اضافه مي‌شوند. از نظر من وقوع چنين پديده‌اي خيلي دور از انتظار نبود و بايد منتظر بدتر شدن اوضاع باشيم مگر اينکه فکري به حال اقتصاد بيمار شود و الا بچه‌هاي زيادي مدرسه را ترک کرده و مجبور به کار در خيابان مي‌شوند.»
nگريز از بهزيستي
در ادامه جعفر باي جامعه شناس و پژوهشگر اجتماعي در اين باره گفت:«بهزيستي متولي مديريت، پيگيري و ساماندهي اين کودکان است.اما بهزيستي با اين افراد به گونه‌اي رفتار کرده است که کودکان به شدت از آن گريزان هستند. من در مصاحبه‌هاي ميداني با چندين کودکان کار متوجه اين گريزان بودن شدم.سوال اين است که چرا بهزيستي که بايد مامن براي کودکان کار باشد اما اين کودکان فراري و گريزان هستند؟به دليل مديريت غلط و برخوردهاي نادرست با کودکان،کودکان ترجيح مي‌دهند در خيابان در معرض خطر باشند ولي در زير سقف بهزيستي ساماندهي نشوند. اين آسيب بسيار بزرگي است که جايي که متولي امر است و بايد محل نگهداري اين کودکان باشد باعث گريز افراد مي‌شود. من شنيده‌ام اين کودکان ترجيح مي‌دهند به زندان بروند ولي با بهزيستي سرو کار پيدا نکنند. علت رفتار بسيار نادرست و يا کار کشيدن از اين کودکان است. »
nبيکاري‌هاي فصلي
وي ادامه داد:«در فصول بيکاري کارهاي کشاورزي، شهرهاي بزرگ ميزبان برخي مهمان‌هاي ناخوانده مي‌شوند.کودکاني که با والدين خود به کلانشهر مي‌روند و رها مي‌شوند. ما در آستانه اتمام کارهاي کشاورزي و فصل بيکاري کشاورزان در شهرستان‌ها هستيم و تهران بهترين مکان براي کار کردن اين افراد است. تهران براي اين افراد به قول خودشان محل کسب در آمد است و براي همين در اين فصول ما شاهد افزايش کودکان کار هستيم. ما از يک سو مواجه هستيم با هجوم اين قشر به تهران و کلانشهر‌ها و از سوي ديگر در داخل اين شهر‌ها اين افراد بي‌هويت مي‌چرخند و آبستن حوادث هستند و هريک تهديد جدي‌اي براي ساير شهروندان به حساب مي‌آيند.اين افراد مي‌توانند ناقلان انواع و اقسام ويروس‌ها و ميکروب‌ها باشند. همچنين برخي از اين افراد حاملان مواد مخدر هستند. در سوي ديگر عده‌اي عمله عناصر سازمان يافته اينترنتي هستند که هدايت شده به فعاليت مي‌پردازند. اين افراد بايد
جمع آوري، هدايت و کنترل شوند ولي متاسفانه هيچ سازماندهي وجود ندارد. اين روزها شهرداري در مرحله‌گذار است و لذا نهاد متولي براي سازماندهي اين افراد وجود ندارد. سازمان‌ها و تشکيلات زير زميني کودکان کار بسيار قوي‌تر از نهاد‌هاي متولي عمل مي‌کنند. ما الان در آستانه ورود به بيکاري فصلي هستيم و روز به روز بر تعداد کودکان کار افزوده خواهد شد و اميدواريم اين اشارات هشداري براي نهاد‌هاي مسئول باشد تا به خود بيايند.»
