برچسب: ناتو

طرح‌های تجزیه‌طلبانه علیه ایران، چه واقعی باشند چه خیالی، نشان‌دهنده نگاه خصمانه برخی قدرت‌ها به نقش منطقه‌ای و بین‌المللی ایران است. چنین طرح‌هایی بیش از آنکه توان اجرایی داشته باشند، نشان‌دهنده ناامیدی و ناکامی دشمن در مواجهه مستقیم با ایران است. با این حال، بی‌توجهی به این تهدیدات یا برخورد سطحی با آنها می‌تواند به خطاهای محاسباتی منجر شود. اینجاست که درک صحیح از شرایط و اتحاد ملی می‌تواند تمامی محاسبات دشمن را به هم بریزد.

تفاوت خوانش‌ها از جمله در مورد توافق ۱۹۹۷ (که در آغاز دوران طلایی روسیه و ناتو میان بوریس یلتسین،‌ رئیس‌جمهور وقت فدراسیون روسیه، و خاویر سولانا، دبیر‌ کل وقت ناتو، به امضا درآمد) سبب شد‌ مسکو ناتو را به نادیده‌گرفتن تضمین‌های امنیتی متهم کند که قصد پیش‌روی به کشورهای بی‌طرف از جمله اوکراین را دارد و در مقابل ناتو نیز روسیه را به نادیده‌گرفتن مرزهای سنتی متهم کند که قصد سیاست‌های توسعه‌طلبانه را دنبال می‌کند؛ روندی که نهایتا معماری امنیتی سنتی توافق‌شده در سال ۱۹۹۷ را بر هم زد. روسیه بخشی از سرزمین‌های اوکراین را به خاک خود الحاق کرد و و پیمان آتلانتیک شمالی نیز سوئد و فنلاند را به خود ملحق کرد تا بیش از دو‌هزار کیلومتر به مرزهای ناتو با روسیه افزوده شود.

"جان بولتون"، مشاور سابق امنیت ملی در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا، به اروپایی‌ها هشدار داد که ترامپ در صورت انتخاب مجدد، آمریکا را مجبور به ترک ناتو خواهد کرد. بولتون در مصاحبه با روزنامه‌های گروه رسانه‌ای فونکه گفت: "فکر می‌کنم این تهدید توخالی ترامپ برای خروج از ناتو نیست. او این را جدی می‌گوید. "

«در پی نشست برگزار شده ناتو به ریاست بوریس روگه معاون موقت دبیرکل، تأیید شد که روسیه مهم‌ترین و مستقیم‌ترین تهدید علیه امنیت متفقین باقی مانده است و انتظار تغییر نیست. شرکت‌کنندگان در این نشست تاکید کردند که روسیه به‌دنبال تغییر اساسی ساختار امنیتی یورو-آتلانتیک است و تهدید ناشی از روسیه باقی خواهد ماند.»

متحدان جبهه شرقی ناتو، به ویژه کشور‌های منطقه بالتیک و لهستان، مدت‌ها است که خواستار افزایش حمایت‌ها از اوکراین شده‌اند. اما متحدان ثروتمندتر که پیشرفته‌ترین سامانه‌های تسلیحاتی را نیز در اختیار دارند، به ویژه آمریکا، با نگرانی از گسترش تنش‌ها با مسکو، مسیر محتاطانه‌تری را در پیش گرفته‌اند.

ناتو و اردن در حال حاضر از روابط دوجانبه قوی برخوردار هستند که نزدیک به سه دهه به ویژه از طریق گفتگوی مدیترانه (MD) که در آن ابتکار ناتو در سال ۱۹۹۴ تاسیس شد، ادامه دارد. ارتش اردن در حال حاضر از نزدیک با نیروهای ائتلاف همکاری می کند و چند صد سرباز را برای خدمت در ماموریت های حافظ صلح سازمان ملل به ویژه در کوزوو، افغانستان و لیبی مستقر کرده است. چندین کشور غربی از جمله امریکا نیز پایگاههای نظامی در این پادشاهی دارند.

با توجه به احتمال بازگشت دونالد ترامپ به قدرت و تغییرات احتمالی در سیاست‌های آمریکا نسبت به اوکراین و ناتو، اوکراین باید آماده باشد تا خود را با سیاست‌های جدید و احتمالاً کمتر حمایتگرانه تطبیق دهد. این شامل کاهش حمایت نظامی و مالی از سوی آمریکا و افزایش فشار برای مذاکره با روسیه است. با توجه به اینکه ترامپ به‌دنبال یک راه‌حل سریع برای پایان دادن به جنگ است، اوکراین ممکن است تحت فشار بین‌المللی برای پذیرش توافقاتی قرار گیرد که شامل امتیازدهی به روسیه باشد. این می‌تواند به معنای از دست دادن برخی از قلمروها و نیاز به مذاکره بر سر شرایط صلح باشد.

"ما قویاً مخالف دور شدن ناتو از موقعیت خود به عنوان یک سازمان دفاعی منطقه ای و رفتن به منطقه آسیا و اقیانوسیه برای تحریک درگیری و رویارویی، تضعیف رفاه و ثبات در منطقه هستیم".

اگر اروپا در دهه‌های اخیر از نظم لیبرال در حال رشد سود برده است، آن نظم لیبرال نیز از داشتن اتحادیه اروپا صلح آمیز و در حال گسترش در هسته خود سود برده است. اگر اروپا دوباره تاریک و شرور شود، ممکن است بار دیگر درگیری‌های خود را به جهان صادر کند. روزی که ایالات متحده از اقیانوس اطلس عقب نشینی کند، چیزهایی بسیار بیشتر از آینده اروپا در معرض خطر قرار خواهد گرفت.

نشست سران ناتو که واشنگتن از 9 تا 11 ژوئیه میزبان آن است، در خصوص جنگ غزه و جنگ اوکراین بحث خواهد کرد و کشورهای عربی مصر، اردن، قطر، تونس، امارات و بحرین به این نشست دعوت شده اند.دعوت از کشورهای عربی برای حضور در این اجلاس در حالی صورت می گیرد که ناتو از اوکراین در جنگش علیه روسیه حمایت می‌کند، در حالی که بسیاری از اعضا و شرکای ناتو بر سر جنگ اسرائیل علیه غزه دچار اختلاف هستند.

برای کسانی که به نظم مبتنی بر قوانین اعتقاد دارند، ترامپ گزینه خوبی نیست. قوانین به معنای قابل پیش بینی بودن است، اما ترامپ غیرقابل پیش بینی است. او می تواند در برابر روسیه نرم رفتار کند ، او تمایل زیادی به همکاری با مردان قدرتمند دارد. مشکل این است که هیچ استراتژی وجود ندارد، به نظر می رسد که همه چیز بر اساس انگیزه آنی و در لحظه انجام خواهدشد.

باید پرسید که هدف روسیه از مداخله در باب المندب از راه عدم مداخله در این منطقه چیست؟ جواب را باید در قطب شمال و آبراه آن جستجو کرد، همان جایی که نه تنها یکی از عوامل شکل دهنده سیاست خارجی روسیه در باب المندب است بلکه یکی از انگیزه های گسترش ناتو و عضویت سوئد و فنلاند در آن هم هست!

20 کشور عضو ائتلاف آتلانتیک شمالی: بلژیک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، یونان، اسپانیا، هلند، لیتوانی، لتونی، آلمان، نروژ، لهستان، پرتغال، رومانی، سوئد، ترکیه، بزرگ بریتانیا، ایتالیا و آمریکا در این رزمایش شرکت خواهند کرد. فعالیت ها در سراسر حوضه دریای بالتیک و همچنین در خشکی در سوئد، لهستان، آلمان و لیتوانی انجام خواهد شد.

پوتین روز سه‌شنبه به اعضای ناتو درباره اجازه دادن به اوکراین برای شلیک سلاح‌های خود به روسیه هشدار داد. پس از لغو محدودیت‌های اعمال شده برای استفاده از سلاح‌های اهدایی به کیف، او دوباره موضوع خطر جنگ هسته‌ای را مطرح کرد.

«این استقرار تعهد ایالات متحده به دفاع مشترک در ناتو برای محافظت از منطقه یورو آتلانتیک در برابر طرف‌های متخاصم را تأیید می‌کند و حضور نیروی بمب افکن در اروپا بخشی از رزمایش بزرگ جهانی ۲۰۲۴ است که آموزش نیرو‌های مشترک آمریکا با متحدان را برای مقابله با چالش‌های امنیتی بین المللی افزایش می‌دهد».