پس از سپری شدن ۱۰۰ روز از نخستین رویداد تلخ در دبیرستان‌های دخترانه تازه آقای رییس‌جمهور به وزیر کشور یادآوری می‌کند که باید به وظیفه‌اش عمل کند. شوربختانه و هم‌اکنون که ترس در خانواده‌ها پراکنده شده است باز هم اطلاعات به صورت قطره‌چکانی منتشر می‌شود و هیچ‌کس هم مقصر شناخته نمی‌شود و تقلیل‌گرایی دوباره در دستور کار قرار گرفته است.
به گزارش نباءخبر،هنگامی که اداره کشور به بخت و تصادف و حذف یک گروه از سیاستمداران و برکشیدن یک مجلس و یک دولت با حداقل آرای واجدان شرایط کشیده می‌شود و مرزها ی کارآمدی در غوغای سیاست گم می‌شوند بر سر کشور همین می‌آید که آمده است . دوماه است دختران ایرانی را مسموم می کنند وتازه رییس دولت به وزیر کشوردستور پیگیری می دهد.
اقتصاددر خود فرورفته و تنها در جهان، سیاست خارجی تنش‌زا و سرشار از هیجان و مجادله، فرهنگی که نامدارترین آنها در میان غوغاسالاران گم شده‌اند، هنرمندانی که مهم‌ترین وزارتخانه مربوطه را رودرروی خود می‌بینند و ورزشکارانی که سردرگم و آشفته شده‌اند، کارگرانی که چشم به سخاوت دولت دوخته‌اند و می‌دانند سرچشمه سخاوت خشکیده است، بازنشستگانی که صدای اعتراض‌شان به گوش نمی‌رسد و…نشانه های ناکارآمدی مزمن هستند. اگر گزافه‌گویی به حساب نیاید و تیرهای اتهام به سوی این نوشته پرواز داده نشوند باید گفت اداره کشور مرزهای ناکارآمدی را جابه‌جا کرده و حالا شهروندان نه‌تنها در هیچ بخشی احساس رضایت نمی‌کنند، بلکه احساس ناامنی دارند. شهروندان ایرانی این روزها از یک‌سو با بمباران خبرهایی روبه‌رو هستند که سرداران و امیران سپاه و ارتش درباره برخورد با غرب به ویژه آمریکا می‌گویند و باورشان شده است خبری انگار در راه است که این هم رجزخوانی می‌شود. از سوی دیگر خبرهایی از روند نابسامان تهیه بودجه ۱۴۰۲ به گوش می‌رسد که تورم‌زاست و سال بعد رکورد تورم جابه‌جا خواهد شد. و
حالا خبرهای انتشاریافته و ترسناک از گسترش جغرافیایی و پرشمار شدن پرتاب سم به دبیرستان‌های دختر حتی در پایتخت نظام جمهوری اسلامی که باید دژ مستحکمی باشد شهروندان را در بهت و حیرت فرو برده است. حالا پس از سپری شدن ۱۰۰ روز از نخستین رویداد تلخ در دبیرستان‌های دخترانه تازه آقای رییس‌جمهور به وزیر کشور یادآوری می‌کند که باید به وظیفه‌اش عمل کند. شوربختانه و هم‌اکنون که ترس در خانواده‌ها پراکنده شده است باز هم اطلاعات به صورت قطره‌چکانی منتشر می‌شود و هیچ‌کس هم مقصر شناخته نمی‌شود و تقلیل‌گرایی دوباره در دستور کار قرار گرفته است. مدیران ارشد سیاسی، اجتماعی، اطلاعاتی و امنیتی که می‌خواهند با سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی و سیاسی بزرگ‌ترین قدرت جهان و نیز کشورهای غول‌پیکر اروپایی بجنگند باید پشتوانه و اعتماد عمومی را ببینند یا نه؟ اگر نه که هیچ بحثی نمی‌ماند و اگر آری، وقتی توانایی پیدا کردن گروه‌هایی که اقدام به سم‌پراکنی در مدارس دخترانه می‌کنند را ندارند شهروندان چگونه به آنها اعتماد کنند؟ ناکارآمدی همچون موریانه است که جامعه ایرانی را در غیاب کاربلدی مدیران ،پوک و استحکام آن را به طور کلی نابود می‌کند. هیچ‌گاه مرزهای ناکارآمدی در اداره کشور تا این اندازه جابه‌جا نشده بود.
