مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی به روشهای هوشمندکردن شهرها در آینده پرداخته است. ظهور اینترنت اشیا(IoT) این مفهوم را واقعیت خواهد بخشید زیرا حسگرها و گوشیهای هوشمند قادر خواهند بود مواد و داراییهای افراد را رهگیری کنند و به کاربران امکان آگاهییافتن از زمان عدم استفاده آنها، آستانه شکستن یا حتی مکانشان را میدهد. شهر […]
مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی به روشهای هوشمندکردن شهرها در آینده پرداخته است.
ظهور اینترنت اشیا(IoT) این مفهوم را واقعیت خواهد بخشید زیرا حسگرها و گوشیهای هوشمند قادر خواهند بود مواد و داراییهای افراد را رهگیری کنند و به کاربران امکان آگاهییافتن از زمان عدم استفاده آنها، آستانه شکستن یا حتی مکانشان را میدهد.
شهر چرخشی دیجیتال در آینده نه تنها موجب صرفهجویی در منابع میشود بلکه تجربه شهروندان از زندگی در شهرها را بهتر خواهد کرد.
شبکههای انرژی هوشمند
در آینده برقرسانی بسیار متفاوت خواهد بود زیرا سیستمهای شبکه برق حاضر تا حدی ناکارآمد هستند و انتقال انرژی در مسافتهای طولانی از نیروگاههای برق متمرکز میتواند موجب از دست رفتن ۳۰ درصد انرژی در حال انتقال میشود. در آینده اینترنت اشیا میتواند منجر به ارائه نوعی شبکه انرژی توزیعشده شود.
در آینده، منازل، کارخانهها و ساختمانهای عمومی شهرهای هوشمند برق خود را از منابع تجدیدپذیر تولید خواهند کرد و از فضای اضافی موجود در دیوارها، پشت بام ها و حتی پنجرهها برای تولید انرژی حاصل از باد و خورشید استفاده خواهند کرد. این ابزار به هم پیوسته برای ذخیره انرژی مازاد در باتریهای مختلف از جمله باتریهای تعبیهشده در خودروها یا منازل ذخیره به کار خواهند رفت و چنین سامانههای انرژی توزیعشده میتوانند قبوض برق را تا ۲۵ درصد کاهش دهند.
تمامی نهادهای تولیدکننده انرژی از طریق نوعی شبکه به یکدیگر متصل خواهند بود و این امر به آنها امکان خودکفابودن و در عین حال مشارکت در ثبات انرژی یک کشور را میدهد. حسگرهای هوشمند امکان نظارت بر شرایط چنین داراییهایی را فراهم خواهد کرد و بنابراین نگهداری از آنها آسان خواهد بود. در چنین شرایطی، پیش از رخداد ناکامی سیستمها امکان پیشبینی آن وجود دارد و این موضوع سیستمهای برق را از لحاظ هزینه کارآمدتر خواهد کرد.
انعطافپذیری تنها ویژگی یک شهر هوشمند نیست و در آینده کلیه ساختمانها به عنوان بانکهای منبع انرژی طراحی خواهند شد.
منازل قابل اشتراک هوشمند
در آینده به محض خروج افراد از منازلشان، ترموستاتهای هوشمند حرارت داخل منزل را به حداقل خواهد رساند و در مصرف انرژی صرفهجویی خواهند کرد.
شهروندان حتی میتوانند از طریق تبدیل اتاق اضافی به یک دفتر کار قابل اشتراک و قابل اجاره، استفاده بهتری از داراییهایشان داشته باشند. چنانچه شخصی بخواهد این پلت فرم و دفتر کار را در یک روز اجاره کند، سیستم حرارتی به سرعت امکان آسایش بیشتر را برای اسکان موقت وی فراهم میکند.
تحرک بهینه شده
در شهرهای هوشمند، هنگام خروج شهروندان از منزل، رسیدن به سر کار تجربه کمتر استرسآوری خواهد بود. امروزه ساکنان شهرهای متوسط ، ۱۵ درصد زمان رانندگی را در ترافیک میگذرانند و ۲۰ درصد زمانشان را نیز برای پیداکردن فضاهای پارک صرف میکنند. در یک شهر مجهز به اینترنت اشیا، جریان داده بلادرنگ ترافیک، برنامههای اشتراک خودرو و برنامههای نرمافزاری سیار پارککردن، چنین تجربهای را تسکین بخشیده و ترافیک جادهای، انتشارات گازهای گلخانهای و اتلاف زمان را کاهش خواهند داد.
برنامههای نرمافزاری حمل و نقل از داده حمل و نقل عمومی و ترافیک زمان واقعی برای ارائه سریعترین مسیر به مقصد توسط موتورسیکلت، خودروی خودران یا اتوبوس استفاده خواهند کرد.
در این بین، چنانچه پیادهروی سریعترین مسیر باشد، تیرهای چراغ برق هوشمند روشنایی نور را بسته به نزدیکشدن فرد به مقصد افزایش و هنگام دورشدن از آن کاهش داده و بدون کاهش ایمنی عمومی تا حد زیادی در انرژی صرفهجویی خواهند کرد.
ساختمان های قابل اشتراک و تجدیدپذیر
در آینده و در یک شهر هوشمند، هنگام ورود شخص به محل کار، میز کارمند بسته به ترجیحات شخصی و بسته به این که او چه کسی را ملاقات میکند، تنظیم خواهد شد. همچنین زمانی که در پایان روز فرد محل کار را ترک میکند، فضای دفتر وی میتواند به یک فضای اجتماعی تبدیل شود. توسعهگران این فضا را طوری طراحی خواهند کرد که به قدر کافی برای جادادن فعالیتهای متنوع به کار رود و در این صورت ارزش فضای شهری را به حداکثر خواهد رسید.
انعطافپذیری تنها ویژگی یک شهر هوشمند نیست و در آینده کلیه ساختمانها به عنوان بانکهای منبع انرژی طراحی خواهند شد. فناوریهای رهگیری کننده میتوانند ماهیت مواد به کاررفته در ساخت ساختمان را به طور دقیق ضبط کنند و هنگام نوسازی ساختمان، تمامی اقلام موجود در آن به طور کارآمدی دوباره مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
منبع: سایت مجمع جهانی اقتصاد