“شبیه سازی ها نشان داده است که هسته مریخ مایع است و عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است، اما ممکن است حاوی عناصر سبک تری مانند هیدروژن و گوگرد باشد. این مواد می توانند رسانایی حرارتی هسته را تغییر دهند”.
به گزارش نباءخبر،در پایان ماه اکتبر، چندین مقاله علمی بر اساس داده های فرودگر InSight به طور همزمان منتشر شد. مطالعه امواج لرزه ای امکان آشکارسازی ساختار درونی مریخ را فراهم کرده است. دقیقاً چه چیزی در اعماق مریخ کشف شد.
وظیفه اصلی InSight مطالعه ساختار درونی مریخ است. ابزار اصلی لرزه سنج SEIS است که در فرانسه ساخته شده است. این ابزار گنبدی‌شکل مانند گوشی پزشکی به صداهای سیاره گوش می دهد. نوسانات ناشی از اعماق یا ناشی از برخورد شهاب سنگ ها را می گیرد که هر دو برای دانشمندان سیاره‌شناسی، مهم هستند.
محققان دانشگاه ملی استرالیا (ANU) از روشی مشابه سونوگرافی پزشکی استفاده کردند. امواج لرزه ای ناشی از مریخ‌لرزه ها “پژواک” – سیگنال های ضعیفی از خود بجا می گذارند که از ساختارهای داخلی سیاره از جمله هسته منعکس می شوند. این “پژواک ها” را می توان پس از چند ساعت به ثبت رساند.
اندازه گیری ها اولاً تأیید وجود هسته و ثانیاً تعیین قطر آن – حدود 3620 کیلومتر را امکان پذیر کرد که دوبرابر کوچکتر از زمین است.
دکتر شنگ وانگ، سرپرست تیم تحقیق ANU، در باره تعریف کرد: “شبیه سازی ها نشان داده است که هسته مریخ مایع است و عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است، اما ممکن است حاوی عناصر سبک تری مانند هیدروژن و گوگرد باشد. این مواد می توانند رسانایی حرارتی هسته را تغییر دهند”.
ویژگی‌های امواج لرزه‌ای با فرکانس پایین که از اعماق زیاد (14 تا 50 کیلومتر) سرچشمه می‌گیرند نشان می‌دهد که در زیر یکی از فرورفتگی‌ها، منبع گرمایی وجود دارد – شکافی پر از مذاب ماگمایی. این بدان معناست که فعالیت‌های آتشفشانی در مریخ ادامه دارد.
ویژگی اصلی زمین شناسی مریخ به اصطلاح دوگانگی نیمکره شمالی و جنوبی است. در نیمکره جنوبی یک منطقه مرتفع قرار دارد که پر از دهانه های “غاری” است. یعنی سطح اینجا قدیمی تر است، و مدت زیادی است که باصطلاح “به روز نشده است”.
نیمکره شمالی، حدود یک سوم مساحت سیاره را تشکیل می دهد و یک دشت پیوسته است که به احتمال زیاد، زمانی یک اقیانوس در آنجا وجود داشته است. آثار شهاب سنگ کمتر در آنجا وجود دارد که شاید توسط برخی فرآیندهای داخلی پاک شدند.
زمین شناسی مریخ در درجه اول مورد توجه دانشمندان است. ساکنان عادی زمین بیشتر به زیست شناسی می پردازند. تاکنون هیچ مدرکی دال بر وجود حیات در سیاره همسایه وجود ندارد. یک مطالعه جدید این امید را ایجاد می کند که حداقل در گذشته های دور ممکن است موجوداتی روی مریخ می زیستند. جستجو برای “مریخی ها” نیز باید فقط یک رویا باشد.
نتیجه گیری دیگر: توانایی باکتری ها برای زنده ماندن در شرایط سیاره همسایه باعث می شود خطر آلودگی بیولوژیکی مریخ را جدی تر بگیریم. زمانی که موجودی که در شرایط فرازمینی تکامل یافته وارد دنیای ما شود، آلودگی معکوس زمین نیز ممکن می شود. اولی می تواند جستجوی حیات فرازمینی را پیچیده کند، دومی می تواند تهدیدی برای بشریت باشد.
