در حالی که ایران از معضل زباله های انباشته شده در سطح شهرها بالاخص کلان شهرهای خود رنج می برد، آلمانی ها در تلاشند تا با سرمایه گذاری در این بخش به تولید برق بپردازند. بنابر اظهارات عبادالله کامکار، معاون استاندارالبرز، شرکت آلمانی با توجه به بررسیهای کارشناسی و بازدیدهای میدانی که قبل از این […]
بنابر اظهارات عبادالله کامکار، معاون استاندارالبرز، شرکت آلمانی با توجه به بررسیهای کارشناسی و بازدیدهای میدانی که قبل از این سفر از البرز داشتند، برای سرمایهگذاری در استان اعلام آمادگی کردند.
به گفته او، انتقال تکنولوژیهای نوین نیروگاههای زبالهسوز بهعنوان راهکار دفع پسماند و تولید انرژی از زباله میتواند معضل زبالههای کلانشهر کرج را حل کند.
با این حال در حال حاضر ایران یک نیروگاه تولید برق از طریق انرژی زیست توده در مشهد را بنا کرده است که از سال ۸۸ تا کنون مشغول به فعالیت است. این نیروگاه به ظرفیت نامی ۶۵۰ کیلو وات در محل دفنگاه قدیمی شهر مشهد با سرمایه گذاری اولیه ۱۵ میلیارد رالا افتتاح شده و مشغول به فعالیت است. اما از آنزمان تا کنون به دلیل نبود سرمایه لازم جهت اجرای پروژه های مشابه این امر نیز متوقف شد.
براساس آمارهای موجود در حال حاضر هر ایرانی روزانه ۷۰۰ گرم زباله تولید می کند درحالیکه متوسط تولید زباله در جهان روزانه ۳۰۰ گرم است. براین اساس هر فرد ایرانی سالانه ۲۵۵ کیلو گرم زباله تولید می کند که در نتیجه یک خانواده متوسط ایرانی (۴ نفره ) سالانه نزدیک به یک تن زباله تولید خواهد کرد.
بنابر آمارهای مورد تاکید، ایرانی ها روزانه نزدیک به ۵۰ میلیون کیلو زباله تولید میکنند که متاسفانه فقط ۵ درصد از ان بازیافت می شود و بقیه محیط زیست ما را به چالش می کشد !
در این بین وجود بیش از دو میلیون خانوار در این کلانشهر از یکسو و تولید زباله بیش از استاندارد جهانی از سوی دیگر سبب شده مدیران شهری برای جمعآوری و بازیافت زبالهها روزی دو میلیارد تومان هزینه کنند؛ به تعبیر دیگر تهرانیها با تولید زباله زیاد، روزانه دو میلیارد تومان را خاک میکنند. ، این درحالی است که بین شهرهای جهان نیویورک با تولید سالانه ۷۲۰ کیلوگرم و توکیو با ۶۱۰ کیلوگرم و بمبئی با ۸۷۵ کیلوگرم بیشترین سرانه تولید زباله را به خود اختصاص دادهاند.
طبق آخرین آمار منتشر شده روزانه بیش از هشت هزار تن زباله فقط در کهریزک تخلیه و دفن میشود و این یعنی بروز فاجعههای زیستمحیطی مانند آلودگی شدید سفرههای زیرزمینی، آلودگی محیطزیست و آثار زیانبار آن بر سلامت مردم. اما متاسفانه در بحث بازیافت زباله تنها نکتهای که در نظر گرفته نشده همین موضوع محیطزیست است تا جاییکه چندی پیش یکی از کارشناسان محیط زیست گفته بود که پیشنهاد محیطزیست به شهرداری بازیافت زباله بود نه دفن آن؛ هر چند سازمان حفاظت محیطزیست بر محل دفن زبالهها در کهریزک نظارت دارد اما لازم است که هر چه زودتر این دغدغه زیستمحیطی به سرانجامی منطقی برسد.
این معضل تنها گریبان تهرانیها را نگرفته و کلانشهرهای دیگری مانند رشت و ساری به دلیل ورود هزاران گردشگر در روز با حجم تولید انبوه زباله روبهرو هستند که چارهای جز دفن آنها ندارند، از این رو آلودگیهای زیستمحیطی این شهرها از سایر شهرها بیشتر است. هر چند در سالهای اخیر با سرمایهگذاری بخش خصوصی سیستمهایی به نام کمپوست فعالیت خود را آغاز کردهاند، تعداد این کمپوستها نسبت به میزان تولید زباله کافی نیست و نیاز به توجه و سرمایهگذاری بیشتری دارد.
براین اساس ایران میتواند از زباله یا همان طلای کثیف به واسطه بازیافت سالانه ۱۰ هزار میلیارد رباله درآمد کسب کند اما در مورد بازیافت در کشور باید گفت هیچگونه مرکزی برای تحقیق و پژوهش نیست؛ در حالی که هم تکنولوژی و هم نیروی متخصص این صنعت را داریم.