آشفته، به‌هم ریخته و برافروخته؛ این توصیف دقیق و بی اغراق لحن کلام و زبان بدن سخنرانی دیروز حسن روحانی در جلسه هیئت دولت است. لحنی عصبانی، حرکات دستی به هم ریخته و صدایی بلند؛ روحانی آشفته است، چون این روز‌ها نقد دولت او داغ‌تر شده و از کف خیابان و محافل مردمی به مناظرات انتخاباتی رسیده است.
به گزارش نباء خبر؛ کبری آسوپار کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به بررسی اظهارات روز گذشته حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور پرداخته کبری آسوپار کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به بررسی اظهارات روز گذشته حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور پرداخته است که متن این یادداشت به شرح زیر است:
آشفته، به‌هم ریخته و برافروخته؛ این توصیف دقیق و بی اغراق لحن کلام و زبان بدن سخنرانی دیروز حسن روحانی در جلسه هیئت دولت است. لحنی عصبانی، حرکات دستی به هم ریخته و صدایی بلند؛ روحانی آشفته است، چون این روز‌ها نقد دولت او داغ‌تر شده و از کف خیابان و محافل مردمی به مناظرات انتخاباتی رسیده است. او به هم ریخته است، چون کسی از میان هفت کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری مدافع دولت نیست و هشت سال تلاش او و دولتمردانش مدافعی سر میز مناظرات ندارد. او برافروخته است، چون دیگر نمی‌تواند با تهدید و اعمال فشار‌های سیاسی و اقتصادی، مانع نقد دولتش در صداوسیما شود. در یک کلام، مشوش و عصبانی است، چون نقد دولتش از پر مخاطب‌ترین رسانه و پر مخاطب‌ترین آدم‌های فعلی دنیای سیاست بیان می‌شود و او دستش از بستن دهان منتقدان کوتاه شده است.
روحانی سخنانش را با حدیث نبوی «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ» شروع می‌کند؛ مدح اخلاق. جایی که از قضا نقطه پایان او بود. او از اخلاق می‌گوید و ما یادمان می‌آید که آبان 92 و در حالی که فقط سه روز از آغاز ریاست جمهوری‌اش می‌گذشت، در صحن خانه ملت چگونه به ما که به او رأی نداده بودیم و به کاندیدای ما توهین کرد: «مردم در 24 خرداد به افراط، تفریط، خشونت، خودرأیی، تک‌رأیی، عدم مشورت و عدم‌تدبیر رأی ندادند و به اعتدال، تدبیر و عقلانیت رأی دادند.» و این آغاز یک مسیر پر از ناسزاگویی به «هر کسی که با دولت او نبود» شد. مسیری هشت ساله با کلیدواژه‌هایی چرک، از «به جهنم» گفتن او به منتقدان برجام تا بزدل سیاسی، کم سواد، بی‌عقل، بی‌شناسنامه، بی‌فرهنگ، دروغگو، هوچی باز، متوهم، بیکار، اقلیت افراطی، تازه به دوران رسیده، دلال و کاسب تحریم، بددل، یک عده کودک، منقلی و ساده لوح می‌بینید، چقدر سخن گفتن از اخلاق به صاحب این کلمات نمی‌آید!
روحانی ناراحت است که فقط دولت نقد می‌شود و در همان سخنرانی دیروز که آن را با حدیث نبوی در منقبت اخلاق آغاز کرده، طعنه می‌زند که الحمدلله در نیرو‌های مسلح و قوه قضائیه مشکلی نیست و همه مشکلات در دولت است و با تغییر دولت همه چیز حل می‌شود! اولاً فقط دولت نقد نشده و به فراخور سابقه کار نامزدها، نهاد‌های مختلف مورد نقد قرار گرفتند. ثانیاً قرار است رئیس دولت انتخاب شود و دولت کنونی تمام شود و دولت جدید سرکار بیاید؛ لذا طبیعی است که بررسی‌ها متوجه اختیارات و نقش و عملکرد دولت باشد.
روحانی چندین سال است صدای اعتراض مردم را نشنیده است. هر اعتراضی را برچسبی سیاسی زده و از اعتنای به آن سر باز زده است. صدای اعتراض مردم بی تریبون را نشنید و از وهم «نظرسنجی چهره‌ای» گفت که، چون مردم را در خیابان در حال خنده می‌بیند، یعنی راضی هستند. حرجی هم نبود بر مسافر ماشین شیشه دودی که مسیر شاسی بلندش از کارخانه‌های تعطیل و مردم بیکار و سفره‌های خلوت عبور نمی‌کرد. حالا همان صدای اعتراض بی تریبون‌ها از زبان نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری شنیده می‌شود و روحانی دیگر نمی‌تواند نشنود و شیشه‌های ماشین را بالا بکشد و بگذرد. جوابی هم برای این سؤال ندارد که بر فرض، سخنان کاندیدا‌ها در نقد دولت نادرست، اما چه شده که برای جلب نظر مردم و جمع کردن رأی، باید از دولت تدبیر و امید بد بگویند تا جایی که رئیس بانک مرکزی دولت روحانی هم که یکی از کاندیداهاست، می‌ترسد که صریحاً از او دفاع کند. محتوای ضد دولتی امروز مناظرات انتخاباتی حاصل عملکرد خود دولت است.
ناکارآمدی و بی کفایتی را که در کنج خانه‌های مردم نفوذ کرد و به سفره‌شان رسید، نمی‌شود روکش کشید و رنگ کرد و به عنوان کارآمدی و با کفایتی به آنان تحمیل کرد؛ و به این همه، یک بخش دیگر را هم باید افزود. روحانی نه فقط در هنگامه تبلیغات انتخاباتی 92 و 96 علیه دولت قبل و همه نهاد‌های دیگر نظام بدگویی و تخریب پیشه کرد، بلکه در طول هشت سال ریاست جمهوری هر جا نتوانست توجیهی بر بی کفایتی دولتش بیاورد، صدر تا ذیل نظام را مقصر دانست تا خود را تبرئه کند. معروف شده بود که روحانی در پاسخ هر نقدی بگوید «دولت قبل.»
روحانی شاید یادش نباشد، اما 5 شهریور 93 زمانی که او و اعضای دولتش به دیدار رهبر انقلاب رفته بودند، آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: «همواره دولت‌ها نسبت به دوره‌های گذشته خود منتقد بوده‌اند که ایرادی هم ندارد، اما این انتقاد نباید حالت اغراق‌آمیز و تخریب پیدا کند، زیرا در روحیه مردم تأثیر بد می‌گذارد و آنان را نسبت به آینده نیز نامطمئن می‌کند.» ایشان با اشاره به برخی اظهار نظر‌های مبالغه‌آمیز و غیر منصفانه در خصوص دولت‌های گذشته افزودند: «اگر در این اظهار نظر‌ها بی‌انصافی شود، قطعاً در آینده نیز نسبت به عملکرد ما هم بی‌انصافی خواهد شد. اگر برخی سیاست‌ها یا عملکرد‌های دوره گذشته را قبول نداریم، بهترین شیوه اصلاح آن در عمل است و این روش بهتر از اظهار نظر است.» سنت‌الهی تغییر نمی‌کند و گاه جهان پیش رو، آیینه اعمال گذشته ما می‌شود. آنچه امروز در کلام کاندیدا‌های انتخابات علیه دولت تدبیر و امید می‌بینیم نتیجه عملکرد خود روحانی است. آینه‌ای مقابل اوست و آینه، چون نقش تو بنمود راست / خود شکن آیینه شکستن خطاست!
