فرض کنید، مهران مدیری آن گونه که برخی مدعی هستند برای تضمین کارش در تلویزیون علیه دولت مطلبی مطرح کرده است، آیا خللی در کار دنیا پدید آمده است؟ آیا به ساحت قدسی دولت نباید انتقادی وارد شود؟ آیا یک مهران مدیری خوب، مهران مدیری طرفدار دولت است فقط؟ اینجا ایران است؛ صبح تا شب […]
فرض کنید، مهران مدیری آن گونه که برخی مدعی هستند برای تضمین کارش در تلویزیون علیه دولت مطلبی مطرح کرده است، آیا خللی در کار دنیا پدید آمده است؟ آیا به ساحت قدسی دولت نباید انتقادی وارد شود؟ آیا یک مهران مدیری خوب، مهران مدیری طرفدار دولت است فقط؟
اینجا ایران است؛ صبح تا شب حاشیه ها هستند که بر متن ها غلبه دارند. جریان های اصلی و اساسی زندگی و جامعه در حاشیه است و حاشیه ها در صدر. همه گویی عادت کرده ایم مانند عادت بچه مدرسه ای هایی که کوچکترین حرکت معلم سخت گیر کلاس، آنان را به سر و صدا می کشاند، به کوچک ترین ها و به حاشیه ترین ها حساس شویم و به مهم ترین ها و اصلی ترین ها بی تفاوت!
در دو سه روز گذشته، بخشی از برنامه «طنز اجتماعی» دورهمی با اجرای مهران مدیری، سر و صدای عجیبی در صفحات مجازی به پا کرده است. اصلاح طلبان و طرفداران دولت به بهانه اینکه مدیری، دولتی ها را به سازشکاری متهم کرده است، مدیری و برنامه اش را مورد هجمه قرار دارند و مخالفان دولت هم از اینکه حرف آنان از زبان مهران مدیری زده شده، احساس رضایت خاطر دارند.
شاید خود مهران مدیری هم تصور نمی کرد، با گفتن یک جمله در تلویزیون، جبهه بندی مخالفان و موافقانش در صفحات مجازی اینقدر دستخوش تغییر و دگرگونی بشود و اصولگرایانی که تا همین یک ماه پیش رفتار او به خاطر سیگار کشیدن در کنفرانس مطبوعاتی اش را به شدت نقد می کردند، بدین گونه طرفدار او شوند و اصلاح طلبانی که شیفته دیالوگ های طلایی وی در نقد حاکمیت بودند، بناگاه شمشیر را از رو برای او ببندند.
اما اینجا ایران است! برای طرفداران دولت تلویزیون باید تریبون خوبی های دولت باشد و برای مخالفان دولت تلویزیون ارگان حزبی مخالفان دولت و این هر دو با شأن ملی بودن تلویزیون بسیار تفاوت دارد.
اما اکنون بیشتر از اصولگراها، روی سخن به طرفداران دولت است. فرض کنید، مهران مدیری آن گونه که برخی شان مدعی هستند، برای تضمین کارش در تلویزیون علیه دولت مطلبی را مطرح کرده است. آیا خللی در کار دنیا پدید آمده است؟ آیا به ساحت قدسی دولت نباید انتقادی وارد شود؟ آیا یک مهران مدیری خوب، مهران مدیری طرفدار دولت است فقط؟ اگر روشنفکران اصلاح طلب، مدت هاست فرایند قبح زدایی از سازشکاری را شروع کرده اند و می خواهند بار ایدئولوژیک سازشکاری را از آن بزدایند و آن را تبدیل به صلح خواهی کنند، این همه جار و جنجال، برای سازشکار خواندن دولت چه دلیلی دارد؟ اصلا معلوم است، اصلاح طلبان و طرفداران دولت چه می خواهند؟
همه صحبت این است که دولتی که خود را در معرض رأی مردم قرار داده، به مردم وعده و برنامه ارائه کرده است، باید بپذیرد در معرض نقد قرار دارد، باید بداند که مسئول است و باید به مردم پاسخگو باشد. اگر نهادهای دیگری در معرض پاسخگویی نیستند یا ممکن است نباشند، این بهانه ای برای ناراحتی و شکایت دولت و طرفدارانش نباید باشد؛ رئیس جمهور انتخاب مستقیم مردم است و ظاهرا نسبت به هر نهادی دیگری، نقد و انتقاد به آن راحت تر است؛ این که باید به فال نیک گرفته شود که آنچه به آن رأی داده اند، در معرض نظارت تر است و پاسخگوتر!
اینکه خود طرفداران دولت فضایی را ایجاد کنند که کسی جرأت نکند از دولت انتقاد کند، اینکه خودش نوع خیلی خطرناک تر دیکتاتوری است، دیکتاتوری که توسط مردم در جامعه ایجاد شود، از دیکتاتوری که هر نهاد حکومتی ایجاد کند، خطرناک تر است!
اجازه بدهید هر کس حرفش را برند. برخی در تلویزیون و برخی در رسانه های دیگر؛ اکنون که دیگر به لطف توسعه ارتباطات، همه رسانه دار هستند؛ همه حرف خود را بزنند! چرا حرف مخالفان را حرف مزدور می نامیم؟ کمی حاشیه ها را رها کنیم تا فرصت بیشتری برای پرداختن به اصل ها فراهم شود! درست است که هر چه انتخابات نزدیک تر می شود، فضا سیاسی تر و انتخاباتی تر می شود؛ اما نعمتی و فضلیتی که در فرصت برای حرف زدن موافق و مخالف هست، در هیچ فعالیت اجتماعی دیگری نیست! تلاش برای بستن دهان و چشم ها، فضیلتی نیست!
